|
وقتی رفتی دنیا برایم به اندازه اتاقم شد! که در ان بنشینم و خیره به گوشه ای بنگرم... اتاقی سرد و تاریک! اتاقی بی روح و خالی از امید! دنیایم این گونه است وقتی تو نیستی... زندگی ام دیگر بالا و پایین ندارد خط صافی است.... کسل کننده و تکراری بهتر است بگویم روزمرگی نه زندگی! دیگر شادی و غم برایم معنی ندارد گریه و خنده را نمیفهمم دیگر حتی خودم را هم نمیشناسم... تاریکی محض است! و خبری از انوار طلایی خورشید نیست! این است عاقبت رفتنت... ولی تو اسوده باش همین برایم کافیست...
نظرات شما عزیزان:
ﺩﻟـــــــــﻢ ﻣﯿﮕـــــــــﯿﺮﺩ
ﻭﻗـــــــــــﺘـﯼ ﻣــــــــــــــــﯿﺪﺁﻧﻢ ﺩﺭ ﺩﻧـــــــــــــﯾﺂﯼِ ﺑــــــــــﻪ ﺍﯾﻦ ﺑــــــــﺰﺭﮔﯽ ﻫﯿﭻ ﺩﻟـــــﯽ ﻧﯿﺴــﺖ ﮐــﻪ ﺑـــﺮﺍﯼِ ﻣـﻦ ﺗﻨـــﮓ ﺷـــﻮﺩ لینکی رفیق خوشحال میشم باز درپاتو توی وبم ببینم قلمتـــــــــت کوکـــــ محمد انجلو
 ساعت13:23---22 شهريور 1392
به به چه زیبا چه جادار چه مطمئن
.gif){kind=small}
درباره وبلاگ  موضوعات آخرین مطالب آرشيو وبلاگ پیوندهای روزانه پيوندها
 |
|||||
 |
|||||
